Iedereen kent hier de frustratie niet te kunnen zeggen wat je wilt

Bianca heeft sinds zes jaar zware afasie door hersenletsel. Zij heeft vooral problemen om woorden te vinden en zinnen te maken. Haar taalboek en begeleider Michelle helpen haar communiceren.
Michelle: “Bianca helpt mensen heel vaak. We zeggen weleens dat we haar maar een baan moeten aanbieden. Zij ziet wat anderen niet opvalt. Komt bijvoorbeeld al met een rietje aan voordat iemand erom kan vragen. Ik denk weleens dat dat ook een manier is om te communiceren.”

Bianca: “Is goed, prettig.”

Bianca doet mee met de afasiegroep. Is die groep belangrijk voor haar? “Ja! Belangrijk. Praten. Praten.” Michelle: “Het is een veilige haven. Iedereen in die groep kent de frustratie van niet kunnen zeggen wat je wilt. Iedereen heeft daar tijd nodig om iets duidelijk te maken.”

Bianca krijgt verder fysiotherapie, doet mee met fitness en werkt een dag buiten De Liede bij Vorm op Maat van SIG waar zij mappen samenstelt. “Is prettig”, aldus Bianca. Haar taalboek helpt haar bij alle sociale contacten. Zij heeft een paar doelen staan in haar taalboek: een gesprek voeren in losse woorden en, een nieuw doel, vragen stellen. Bianca doet ook mee met een gespreksgroep waarin de deelnemers over de actualiteit praten maar ook over hoe zij omgaan met hun situatie. En ze heeft lessen gehad om met de scootmobiel te rijden en kan zich nu aardig redden. Ook met huishoudelijke taken. “Ik moet boodschappen doen. En was ophangen.” Zo houdt zij de regie over haar leven. Daarbij ondersteund door haar ambulante begeleider die voor haar een veilige haven is, zoals Michelle voor haar benoemd én “door man, Marco”, vult Bianca aan.