In gesprek over huisregels
Bestuurder, locatieraad en coach
Admiraal de Ruyterlaan, Uithoorn
Huisregels, als je met meer mensen in een huis woont, zijn die er eigenlijk altijd wel. Maar… is dat niet in strijd met maatwerk? Ze gelden voor iedereen, maar passen ze wel bij iedereen? Hoe gaan mensen daarmee om? Bestuurder Roel de Bruijn gaat erover in gesprek met René, Bianca, Willeke, Ben en Marco van de locatieraad van Admiraal de Ruyterlaan en hun coach Anita.
René: “BOEM, BOEM, BOEM, harde muziek. Als de buurman zijn radio aanzet, dan hoor ik het heel goed.”
Roel: “Hebben jullie daar iets over afgesproken?”
René: “Ja, ‘s avonds, uit die radio! Want de volgende dag moet je weer werken.”
Roel: “Ja, dat kan ik goed begrijpen. Het is natuurlijk fijn om naar muziek te luisteren, maar niet als iedereen er last van heeft.”
Marco: “Ja, want dan worden er andere mensen boos en die gaan dan heel hard met de deuren slaan. Heb je nog meer lawaai.”
Roel: “Zijn er nog meer regels?”
Willeke: “Niet alleen de straat op gaan. Dat vind ik niet zo leuk. Ik wil graag zelf op stap. Lekker langs alle winkels gaan om dingen uit te zoeken.”
Roel: “Ja, dat lijkt me ook fijn. En waarom mag dat niet?”
René: “De begeleiding is bang dat we onder een
auto komen, dat we niet goed genoeg opletten bij het oversteken van de straten. Die zijn best druk. Heel veel auto’s. Dus alleen gaan is geen goed idee.”
Roel: “Maar je mag natuurlijk wel dromen van dingen die nu nog niet kunnen.”
Anita: “We bekijken vaak of een regel bij het hele huis hoort of dat
het een afspraak is met jou. Als het bij jou hoort, dan ga je praten met je begeleider of het misschien anders kan, zodat het meer bij jou past en bij dingen die jij kan leren.”
Marco: “Ja, met eten, dat vind ik moeilijke
regels. Je mag maar één keer opscheppen anders word je te dik. Maar als er dan eten over is, dan wordt het weggegooid. Zonde! En ik heb nog trek ook dan.”
Willeke: “En de regel is gezond eten, maar ik heb ook wel eens zin in patat.”
Marco: “Ja, patat, patat!!”
Roel: “Mogen jullie dan niet meedenken over het eten?”
Ben: “Jawel, we maken samen met de begeleiding het menu en dan staat het op het bord. Dan kan je zien wat je gaat eten die avond. En als iemand jarig is, mag die kiezen. Vaak patat en shoarma.”
Roel: “Niet zo gezond, wel lekker.”
Allen: “Jaaa!!”
Roel: “Hebben jullie zelf ook regels gemaakt of veranderd?”
Bianca: “Dat je moet kloppen op de deur
voordat je iemand zijn kamer in loopt.
Vroeger kwamen mensen gewoon binnen. Dat vond ik niet fijn.”
Marco: ”We moesten ook altijd om half tien naar onze kamer. Ook in het weekend. Daar hebben we een nieuwe afspraak over gemaakt. Je mag nu op vrijdag en zaterdag tot half elf in de huiskamer zijn.”
Roel: “Moet iedereen dan tot zo laat beneden blijven?”
Willeke: “Nee hoor, zo is het niet. Je mag zelf kiezen. Als je moe bent, ga je lekker naar bed.”
Regels of afspraken?
Albert Jan Treur denkt na over huisregels. “Regels zijn als de witte strepen van het voetbalveld. Als we daar binnen blijven dan snappen we het en kunnen we dingen samen doen. Binnen die lijnen maken we afspraken met elkaar. Dat we niet met z’n allen tegelijk op de bal springen maar naar elkaar overspelen bijvoorbeeld. Daarvoor gebruiken we onze eigen creativiteit en kijken we samen bij wie welke rol het beste past.
Afspraken
Voor huisregels gaat dat ook op. We wonen in hetzelfde huis, eten op dezelfde tijd en maken na 10 uur ‘s avonds geen lawaai meer. Maar… we maken afspraken over wat we eten, wie er corvee heeft en naar welk programma we op de TV kijken. Die afspraken komen voort uit overleg tussen mensen die samen iets delen. Meestal een middenweg, of dat je elkaar om de beurt iets gunt.
Maatwerk
Het gevaar is dat we alles als regels gaan zien. Maar regels zijn algemeen en mensen niet. Daarom maak je ook een afspraak met iemand. Geven en nemen om samen tot het beste resultaat te komen. Een resultaat dat goed past bij dat moment. Maatwerk dus.
Gezamenlijke inzet
Nog even terug naar het voetbalveld. Als er alleen maar regels zijn dan ziet elk potje er hetzelfde uit. We willen juist dat de wedstrijd een uitspatting van creativiteit, wendbaarheid en gezamenlijke inzet is. Anders komt er echt niemand kijken, laat staan meespelen.”